Nieodzownym elementem właściwie każdej umowy najmu lokalu jest konieczność wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie ewentualnych należności powstałych w toku realizowania umowy. Teoria nakazuje zwrot w/w kaucji po opróżnieniu lokalu, jednakże praktyką dość nagminną jest jej zatrzymywanie pod pretekstem i w powołaniu na okoliczności nieistniejące lub przedstawione w sposób wyolbrzymiony.
Po zapoznaniu się z odmownym stanowiskiem wynajmującego, wiele osób nie decyduje sie na wystąpienie do sądu o zwrot wpłaconej kwoty, obawiając się dodatkowych kosztów postępowania i nie mając żadnej gwarancji odniesienia sukcesu w sprawie. Pamiętać jednakże należy, że to na wynajmującym a nie lokatorze ciąży obowiązek wykazania przed sądem podstaw zatrzymania kaucji. Wyzwanie to może okazać się trudne jeżeli powód odmowy rozliczenia się z pobranych pieniędzy nie jest jasno skonkretyzowany, oparty jedynie na subiektywnych ocenach wynajmującego (przykładem jest często powoływany rzekomy nieporządek w lokalu), bądź nie ma pokrycia w dowodach (rzekome szkody w mieniu, poczynione naprawy etc.) Częstą praktyką jest prowadzanie różnego rodzaju dodatkowych zapisów do treści umowy najmu, mających w konsekwencji uzasadniać zatrzymanie kaucji w przyszłości. Zdarza się wprowadzanie postanowień celowo nieprecyzyjnych lub takich, które w swej istocie odpowiadają bardziej quasi karom umownym (np. przepadek całości kaucji w przypadku wystąpienia pewnych zdarzeń).
Wszystkie te zabiegi służą zazwyczaj do zbudowania argumentacji dla zatrzymania przekazanych pieniędzy, choć w wielu przypadkach zapisy takie są nieważne z mocy prawa (wspomniany już chociażby przepadek kaucji w całości). Warto mieć tego świadomość w momencie zawierania umowy najmu. Pamiętać również należy, iż fakt podpisania niekorzystnych postanowień umownych (które niekiedy stają się jasne dopiero po powstaniu problemu) nie przesądza o bezwzględnej konieczności podporządkowania się ich zapisom. Jeżeli bowiem sąd dojdzie do przekonania, iż zapisy te są sprzeczne z ustawą (np. nie odpowiadają istocie kaucji wyrażonej w ustawie o ochronie praw lokatorów), to staną się one nieważne z mocy prawa.
W razie pytań zachęcamy do kontaktu.
